- نام:
- حسن
- نام خانوادگی:
- ابراهیم حبیبی
- نام پدر:
- باقر
- تاریخ تولد:
- ۱۳۱۵
- تاریخ فوت:
- ۱۲ بهمن ۱۳۹۱
- محل تولد:
- تهران-تهران
- تحصیلات:
- دکترای حقوق قضائی، دکترای جامعه شناسی
- محل تحصیل:
- دانشگاه تهران، دانشگاه سوربون پاریس
- نوع عضویت:
- حقوقدان
- سال ورود:
- ۱۳۶۸
- سن ورود:
- ۵۳ سال
- مدت حضور:
- ۱۲ سال
- دوره:
- دوم/سوم/چهارم
- سمت:
- بدون سمت
حسن ابراهیم حبیبی معروف به حسن حبیبی که از اعضای اصلی نهضت آزادی ایران بود در سال ۵۸ از این سازمان سیاسی مذهبی خارج شد. او از جمله حقوقدانانی بود که پس از انقلاب ۱۳۵۷، پیشنویس قانون اساسی جمهوری اسلامی را با استفاده از قوانین اساسی سایر کشورها تهیه کرد. او از ابتدایی ترین روزهای انقلاب تا سال ۱۳۹۱ در حساسترین پستهای اجرایی کشور مشغول به کار بود.
حبیبی که در ۲۶ تیر ۶۸ و به جای خسرو بیژنی به عضویت دوره دوم شورای نگهبان در آمده بود تا ۴ شهریور ۱۳۸۰ در این سمت ماند.
او اولین و تنها معاون اول رئیس جمهور در ایران است که همزمان به عضویت شورای نگهبان درآمده بود. او به مدت ۸ سال در دولتهای اول و دوم هاشمی رفسنجانی و ۴ سال در دولت اول سید محمد خاتمی به عنوان معاون اول رئيس جمهور حضور داشت.
سالهای حضور حبیبی در شورای نگهبان سالهای پرتنشی بود. هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود در چند مورد به اختلافات حبیبی با شورا اشاره کرده است: «دکتر حسن حبیبی، معاون اول رئیسجمهور و عضو شورای نگهبان آمد. راجع به شیوه بررسی انتخابات در شورای نگهبان، اظهار عدم رضایت کرد و گفت در مواردی تحمیل خواست شخصی بر مقررات پیش میآید؛ تلفنی به آقایان جنتی و امامی کاشانی تذکر دادم.» یا در تاریخ نهم فروردینماه ۱۳۷۶هاشمی مینویسد: «آقای جهانگیری آمد از ابطال انتخابات شهر اصفهان شکایت کرد و موکدا مدعی اعمال نظرات خطی از سوی آقای احمد جنتی است.» این فقط موضع جهانگیری نبود. دو روز بعد دکتر حسن حبیبی، معاون اول رئیسجمهور و عضو حقوقدان شورای نگهبان به دیدار رئیس خود رفت و نگرانی جهانگیری را تکرار کرد: «آقای حبیبی... اظهار نگرانی میکرد. خواستم با علمای شورا صحبت کنم. همه آنها در تهران نبودند.»
به گفته هاشمی در انتخابات سال ۷۶، حسن حبیبی و حسن روحانی اولین گزینههای مد نظر حزب کارگزاران برای کرسی ریاست جمهوری بودند.
حبیبی در زمان اعدام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ وزیر دادگستری بود اما بر خلاف سایر هم حزبیهای پیشین خود در مقابل این وقایع سکوت کرد.
حبیبی که تا آخرین روزهای عمر خود عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام بود و سرانجام در ۱۲ بهمن ماه ۱۳۹۱ به علت عارضه قلبی و پس از یک دوره کسالت طولانی در تهران درگذشت.
سوابق: عضو کمیته تدوین پیش نویس قانون اساسی، نماینده مجلس شورای اسلامی، وزیر دادگستری، عضو و سخنگوی شورای انقلاب، وزیر فرهنگ و آموزش عالی، عضو شورای بازنگری قانون اساسی، معاون اول رئیس جمهور، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، رئیس هیات امناء فرهنگستان های جمهوری اسلامی ایران، عضو هیات نمایندگی ایران در کنفرانس عمومی یونسکو، مؤسس و رئیس بنیاد ایران شناسی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو دیوان دائمی داوری (لاهه)