سیمین بهبهانی بانوی غزل معاصر ایران و عضو کانون نویسندگان ایران که چندی پیش بخاطر عارضه قلبی و تنفسی در کما بسر می برد در بیمارستان در گذشت.
خانم بهبهانی از پیشکسوتان دفاع از حقوق زنان در ایران است. او در سال ۱۳۴۸ به عضویت شورای شعر و موسیقی در آمد. وی به اتفاق هوشنگ ابتهاج، نادر نادرپور، یدالله رویایی، بیژن جلالی و فریدون مشیری این شورا را اداره می‌کردند . در سال ۱۳۵۷ بهبهانی عضویت در کانون نویسندگان ایران را پذیرفت .
در ۱۳۷۸ سازمان جهانی حقوق بشر در برلین، مدال “کارل فون اوسی یتسکی” را به سیمین بهبهانی اهدا کرد . در همین سال نیز جایزه “لیلیان هیلمن / داشیل هامت” توسط سازمان نظارت بر حقوق بشر به وی اعطا شد.
بهبهانی، در روز دوشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۸۸ هنگامی که قرار بود برای سخنرانی درباره فمینیسم در روز جهانی زن به پاریس برود، با ممانعت ماموران امنیتی روبرو شد. ماموران با توقیف گذرنامه بهبهانی، به او اعلام کردند که ممنوع الخروج است.
او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است.
من با تو ام ای رفیق ! با تو همراه تو پیش می نهم گام
در شادی تو شریک هستم بر جام می تو می زنم جام
من با تو ام ای رفیق ! با تو دیری ست که با تو عهد بستم
همگام تو ام ، بکش به راهم همپای تو ام ، بگیر دستم
عرصه سوم، از فقدان این سرمایه بزرگ جامعه مدنی ابراز تاسف کرده و یاد و خاطرش را گرامی می دارد.
