ارزش تنوع فرهنگی را می‌توان به آسانی در ایجاد سبک‌های موسیقی، هنری و شعر و طرب مشاهده کرد. با وجود این همه ما تنها متعلق به گروه هنرمندان و موسیقیدانان نیستیم. برخی از ما مهندس، کشاورز، آشپز و خدمتکار هستیم. حال سوالی که باید از خودمان بپرسیم این است که چگونه می‌توان درک مشابه از تفاوت را وارد زندگی پیچیده خود نماییم؟

چگونه می‌توانیم با این شرایط بغرنج کنار بیاییم و آن را پذیرا شویم، مثل زمانی که از سبک موسیقی و تنوع غذاهای اصیل خود رونمایی می‌کنیم؟ ما چگونه می‌توانیم تفاوت هایی را که در میان انسان ها وجود دارد با آغوش باز بپذیریم و محترم شماریم؟ 

ما چگونه می‌توانیم تفاوت‌ها و تنوعات فرهنگی خود را از کسانی که به دنبال جداسازی ما هستند باز پس گیریم؟  این همان سوالی است که ما می خواهیم با راه اندازی این مرکز جدید آن را پاسخ دهیم. اسم این مرکز برگرفته از شعر زیبای سعدی است که چنین می گوید:« بنی آدم اعضای یکدیگرند.» 

اخیراً استفاده از رسانه‌های اجتماعی این مسأله را روشن ساخته که برای پذیرش تفاوت‌ها در جامعه مشکلات جدی وجود دارد. نفرت کلامی یا گفتار نفرت‌انگیز در حال از بین بردن انسجام جوامع فارسی زبان در سراسر جهان است. تبعیض در برابر جمعیت‌هایی که جزء اکثریت نیستند، اقلیت‌های دینی، یهودی ستیزی، نژادپرستی، هموفوبیا و حتی اسلام هراسی آغشته به مکالمات ما با یکدیگر است. 

انتشار محتوای تبلیغاتی نازی‌ها و نئو نازی‌ها به زبان فارسی یکی از روش های حمله به ارزش‌ها و جامعه‌ما است. موارد بسیار دیگر نیز وجود دارند که سازمان عرصه سوم با تاسیس مرکز «بنی آدم» در صدد کشف آن است. 

ما امیدواریم با پیشرفت مان در این زمینه شما نیز با ما همگام شوید. لطفاً برای دریافت خبرنامه ما عضو شوید. 

این تنها یک شوخی (جوک) نیست

شوخ طبعی و یا لطیفه گفتن در ذات خود از قدرت کمی برخوردارند اما سبب عادی شدن ایجاد تبعیض و اقدامات تنفر جویانه می شوند. شناسایی و اعتراض به این موضوع دشوار است. این کار نیاز به تمرین و جرات زیاد دارد. 

زمانی که هدف مطلب یا به گفته عامیانه (لُبِ مطلب) سنگین‌تر از  محتوای آن باشد

 در این صورت گاهی اوقات ما ایده‌های تبعیض آمیز را حتی بدون تشخیص دادن آن منتقل می‌کنیم. ما در مورد آنچه که می‌گوییم و یا اینکه چرا آن را بیان می‌کنیم و یا حتی تاثیراتی را که می‌تواند روی دیگران بگذارد را نمی اندیشیم. چنین ایده‌ها و جوک‌ها بخشی از زندگی روزمره ما شده اند. 

اگر شما نژاد پرست نیستید با شنیدن جوک نژادپرستانه به یک شخص متعصب تبدیل نمی شوید. اما به هر حال گفتن چنین جوکی کاملاً یک موضوع متفاوت است. گفتن جوک های تحقیرآمیز راهی برای بیان کردن و ابراز تعصبات است. بنابراین اگر در جامعه ای زندگی می‌کنید که مردم به راحتی از جوک های سکسیستی استفاده می‌کنند، می توانید مطمئن باشید که در یک جامعه سکسیستی زندگی می‌کنید. اگر دوستانتان به شوخی‌های نژادپرستانه می‌پردازند، می توانید به طور کامل مطمئن باشید که آنها خود نژادپرست هستند. 

به این فکر کنید که دفعه بعد وقتی می خواهید جوکی در مورد عرب‌ها، کردها و زنان بگویید، ممکن است برای شما «فقط یک شوخی باشد» اما اینطور نیست. این تعصبی را آشکار می‌کند که خود شما حتی ممکن است از آن آگاه نباشید. 

توجه به این نکته حائز اهمیت است که بدانید گفتن لطیفه‌ها در مورد گروه‌هایی که در جامعه امن هستند مانند پزشکان، کشاورزان، و یا در مورد ایران و یا مسلمانان شیعه آنها را در معرض خطر تبعیض قرار نمی دهد. اما گروه هایی که جایگاه بسیار ناامنی در جامعه دارند و از این مورد رنج می‌برند مانند همجنسگرایان، ترنسجندرها، دگرباشان، معلولین و زنان را شامل می شود.

دلیل این امر تعادل قدرت نابرابر است.

جوک گفتن در مورد کسانی که از قدرت کمتری برخوردارند و یا افرادی متفاوت از جامعه‌ي مسلط هستند منجر به خشونت جسمی و تبعیض می‌شود. مطمئناً این امر را آسانتر می‌سازد تا ما به جامعه‌ای فکر کنیم که ما را به دو دسته «ما» و «آنها» تقسیم کرده است، که این خود نشانگر خشونت بالقوه و حتی نسل کشی است.  

نفرت کلامی در جامعه فارسی زبان

 ایران کشور چند ملیتی است که از اقوام، ادیان، گرایش های مختلف جنسیتی، زبان ها و آداب و رسوم مختلف تشکیل شده است. این تنوع منبع قدرت برای شهروندان این سرزمین است. به همین دلیل یکی از راه های سرکوب کردن جمعیت توسط دولت از طریق ایجاد و گسترش تقسیمات بین گروه های جامعه است. 

از آغاز تاسیس این حکومت نزدیک به ۴۰ سال پیش، جمهوری اسلامی ایران راه را برای تبعیض و نفرت کلامی هموار ساخته است. جمهوری اسلامی ایران مدتهاست که شکل جدیدی از «اخبار جعلی» را تبلیغ می‌کند، که این امر موجب انتشار تبلیغات و گفتار تبعیض آمیز می‌شود و سبب می‌گردد که روا داشتن ظلم و ستم و به حاشیه راندن اجتماعات یک امر عادی تلقی گردد. جمهوری اسلامی حقوق بشر را نقض می‌کند و فضای وحشتناک را برای افراد متعلق به جامعه دگرباشان، همجنسگرایان و ترنسجندرها ایجاد می‌کند. همچنین تبعیض را علیه اقلیت‌های قومی و دینی و سایر اقلیت‌ها به شمول کردها، عرب‌ها و سنی‌ها، صوفیان،‌ بهائیان و جمعیت یهودیان ایران نهادینه می‌سازد. 

علاوه بر بازداشت‌ها و آزار و اذیت اعضای جوامع اقلیت، سیاست های دولت منجر به مهاجرت های اجباری گسترده اقلیت‌های دینی و سایر گروه های مظلوم شده است. 

در طول سه سال گذشته نهاد عرصه سوم بر روش هایی که جمهوری اسلامی ایران برای گسترش پروپاگانداهای خود استفاده می‌کرد، نظارت کرده است.
۱- حمله به حقوق بشر و مدافعان حقوق بشر
۲- ایجاد فضا و فرصت هایی برای گفتار تبعیض آمیز، از جمله انکار هولوکاست
۳- بی اعتبار کردن اقلیت‌ها
۴- تقویت کردن ظلم و ستم سیستماتیک و به حاشیه راندن و آسیب پذیر ساختن جوامع اقلیت. 

نفرت، سبک ایرانی

در حال حاضر میزان افزایش نگران کننده فعالیت گروه‌های آنلاین فراملی که به طور خاص مارک ایرانی نفرت کلامی را ترویج می دهند، وجود دارد. این گروه ها با استفاده از پروپاگانداها حس قوی ناسیونالیسم را ایجاد کرده و با استفاده دقیق از حساب‌های کاربری دستکاری شده تاریخ  با استفاده دقیق از گزارشات یا تشریحات تاریخی دستکاری شده  موجب می‌شوند تا نژادپرستی، تبعیضات مذهبی و سکسیسم را به عنوان بخش جدایی ناپذیر در فرهنگ ایرانی مشروعیت بخشند. در حالیکه ما هنوز مشخصات چنین گروه های کوچک و بزرگ را آشکار نساخته ایم اما نفوذ و تأثیر آنها را در بحث های آنلاین و آفلاین بارها مشاهده کرده ایم. این امر در تفسیرهای تبعیض آمیز از وقایع تاریخی و نادیده گرفتن و عدم اعتنا به شکایات گروه های اقلیت و بحث در مورد شهروندی تجلی یافته است. به عنوان مثال در تاریخ ۱۰ آبان گروهی که آن را روز کوروش نامیدند، به سمت مقبره کوروش کبیر راهپیمایی کردند و فریاد می‌زدند: «ما آریایی هستیم، عرب نمی پرستیم.» و «تولدت مبارک کوروش آریایی».و نمونه دیگر ویدیویی از سوء استفاده پلیس از قدرت و اعمال ظلم و تحقیر علیه افغان‌ها در داخل ایران را نشان می دهد. 

عرصه سوم همچنین به افزایش تمایلات به تقسیمات قومی از سمت اعضای فرهیخته جامعه نیز توجه کرده است. حتی برخی افرادی که ادعای حمایت از حقوق بشر دارند، در واقع مسیر ایده‌های نژادپرستانه را عمدتاً ناخواسته در پیش می گیرند. برخی از این مثال ها عبارتند از: 
الف) وجود بحث و گفتگوهای آنلاین و آفلاین در مورد اینکه «چه کسی ایرانی است و یا نیست». این مباحث باعث محرومیت و انزوای بسیاری از اقلیت‌های قومی که در مناطق مرزی کشور ساکن هستند می‌شود. 
ب) حمله به محققین، روزنامه نگاران و فعالین جامعه مدنی که به عنوان «مانع» در مسیر سرنگونی جمهوری اسلامی معرفی می‌شوند. 
ج) تهدید  جوامع اقلیت که خواستار رسیدگی به جبران خسارت و سوء استفاده از حقوق شان هستند. 

این امر برای بسیاری از افرادی که تصوری از وجود تعصب طبیعی در جامعه ایران علیه اقلیت‌های قومی و دینی به ویژه در برابر یهودیان و بهائیان دارند، ممکن است تعجب آور نباشد. این تعصب طبیعی نیست، اما به وسیله ابزارهای ارتباطی آشکار و پنهان دولت ساخته شده است. 

گروه های مروج نفرت با استفاده از سرورهای مستقر در ایران، بدون کنترل به صورت آنلاین در حال پیشرفت هستند. دولت برنامه طنزآمیزی را آماده باش ساخته است تا از این طریق بتواند مکانی را برای اجرای کارهای روزمره بی رحمانه خود از شبکه تلویزیون دولتی آماده نماید. 

صدها مثال از شبه متفکران شیعی وابسته به رژیم وجود دارند که داستان‌های قرآنی را به منظور کاشت نفرت در میان هر شخصی که مسلمان شیعه نیست، جعل می‌کنند. به عنوان مثال در یک گفتگوی ضبط شده، شبه روشنفکری اظهار می‌کند که «فارسی زبانان پایان دهنده یهودیان خواهند بود.» و ادعا می کند که این مطلب در قرآن نوشته شده است، به فارسی و نه به زبان عربی و همچنین مدعی است که این مورد طبق سنت یهود نیز پیش بینی شده است. این روند بسیار نگران کننده است چرا که ایران کشوری دارای تنوع جمعیت است، از جمله بزرگترین جمعیت‌های یهودی و بهائی در خاورمیانه و خارج از اسرائیل در اینجا زندگی می‌کنند. 

- در جامعه کاربرد نفرت کلامی در شعارهای طرفداران تیم‌های فوتبال علیه رقیب شنیده می‌شود. تیم‌ها و باشگاه‌‌های هواداران تحت کنترل سپاه هستند و در ایجاد و گسترش گفتار رکیک و منفور نقش بارزی دارند.
گفتار رکیک و منفور هواداران هنگام تماشای مسابقات بین المللی چنان فراگیر شده بود که فیفا در این زمینه برای مجازات تیم های ایران اقدام کرد. 
-طنزهای موجود در برنامه های تلویزیونی جمهوری اسلامی با استفاده از زشت ترین کلیشه های نژادی قرن نوزدهم، جوک های نفرت انگیز در مورد سیاه پوستان ایجاد می کند. 
-حملات رسمی برای آزار و اذیت بهائیان 
-در سال ۲۰۱۷ احمد جنتی یک عضو ارشد شورای نگهبان علناً بر ضد حقوق غیر مسلمانان برای نامزدی در سِمت های محلی صحبت کرد.