عرصه سوم- خوانندگان عزیز، برای ما درعرصه سوم، جامعه مدنی به این معنا است که اقلیت‌های قومی، زنان و مردم به حاشیه رانده شده درجامعه “صدای” خود را داشته باشند. اینکه با سازماندهی همسایگان تابلوی توقفی را که به آن نیازاست، در گوشه خطرناکی از خیابان محله تان نصب کنید، یعنی اینکه برای حمایت از دبستان محل زندگی تان کلوچه بفروشید.
داشتن جامعه مدنی یعنی آنکه برای احقاق حقوق زندانیان تلاش قانونی انجام دهید، کوشش کنید تا شرایط کاری بهتری داشته باشید، برای پایان دادن به کار کودکان فعالیت کنید و بکوشید آنها را به پشت میز مدارس بازگردانید.
وقتی شهروندان در انجمن های عمومی درسطح جامعه شرکت می کنند، بخشی از قدرت حاکمیت را برعهده می گیرند. و اینگونه است که حتی گروه های به حاشیه رانده شده نیز جایی در عرصه تأثیرگذاری و تصمیم گیری درجامعه پیدا می کنند.
اگر مسائل جامعه مدنی ایران را دنبال کنید، چه بسا بسیاری مواقع خیلی راحت امیدتان را از دست می دهید و تسلیم حزن و ناامیدی می شوید. به ویژه با حجم انبوه گزارش های نقض حقوق بشر که از این کشور می رسد. دریک سال گذشته، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امر حقوق بشر در ایران دو گزارش منتشر کرد که هردو از بی اعتنایی حیرت آور جمهوری اسلامی ایران به حقوق اولیه انسان و شهروندان خود حکایت دارند.
اما درعین حال، درهمین گزارش ها نیز بارقه هایی از امید به چشم می خورد. درمیان تمامی اخبار و موارد متعدد پایمال شدن حقوق انسانی شهروندان، روحیه بالای مردمی را می توان دید که همچنان، به رغم همه دشواری ها، برای به دست آوردن حقوق خود و دیگران می کوشند.
با وجود تمامی مشکلات، افراد مختلف و سازمان های گوناگون در ایران کار بزرگی را برعهده گرفته اند. شاید خواسته های سیاسی و مطالبات حقوق بشری آشکاری را مطرح نکنند، اما این امر به این معنا نیست که در پیشبرد خواسته هایی از این دست سهم ارزشمندی نداشته اند.
درهمین حال، سازمان ها و دست اندرکاران جامعه مدنی مورد تهاجم مداوم قرار گرفته اند. به بعضی مجوز فعالیت نداده اند و مجوز بقیه را هم لغو کرده اند. اعضایشان را دربند کشیده اند، شکنجه کرده اند و مورد آزار و اذیت قرار داده اند.
این همه، اگرچه در سکوت، نشانه ای است از جامعه ای فعال و زنده که در پی کسب جایگاه اصلی خود و رها شدن از حاکمیت سرکوبگری است که به گذشته تعلق دارد. تنها راه برای هماهنگ ساختن حکومت ایران با مردم آن کشور پافشاری برآزادی های بیشتردرعرصه مدنی و پشتیبانی از تلاش هایی است که جامعه مدنی برای بهبود ارتباط ها و مناسبات دموکراتیک درون خود انجام می دهد، تلاش هایی برای برای باز شدن جامعه، و نیز برای شنیده شدن صدای به حاشیه رانده شدگان.
اگرچه در سال 2011 مؤسسه عرصه سوم با چالش های زیادی مواجه شد، ما همچنان بر سر رسالت خویش مانده ایم و به تلاش برای ترویج اصول جامعه مدنی پویا و جویا در ایران ادامه می دهیم.
به یاری هم پیمانان و اعضای شبکه مان، امیدواریم که در سال 2012 پروژه های جالب و موثری را به مرحله اجرا در آوریم، از قبیل برگزاری دوره آموزشی در زمینه ارتباطات و طرح ریزی پیام، تنظیم و ارائه گزارشی جامع درباره تأثیر مجازات ها و تحریم های اقتصادی بر روی جامعه مدنی ایران، و پروژه گردآوری مطالب و آموزش های فراگرفته شده از دست اندرکاران جامعه مدنی و تجربه صاحب نظران از اقصی نقاط جهان، – که تحت عنوان «الفبای جامعه مدنی» به تدریج ارائه خواهد شد.
امیدواریم در آینده تعامل بیشتری با خوانندگان و مخاطبانمان داشته باشیم و، مثل همیشه، پذیرای نظراتتان هستیم.
با سپاس،
برت تاکن
رئیس هیئت مدیره
گزارش سالانه عرصه سوم را دراینجا می خوانید.
