عرصه سوم- تلاش‌های کنشگران جوان ایرانی برای جلب افکارعمومی جهان به فقدان دموکراسی وآزادی بیان درایران وکوشش آنان برای آزادی همه زندانیان سیاسی وفعالین مدنی درسال های اخیر با برپایی کمپین ها وابتکارات جالب ادامه دارد. علی عبدی مبتکرکمپین 99 برای آزادی دانشجویان زندانی درایران است.
گزارش نعمیه دوستداردرباره اورا دراینجا می خوانید.
زیاد دوست ندارد کارش با اسمش مطرح شود. ترجیح می‌دهد به جای تأکید بر نامش، کارش معرفی شود. ازمصاحبه گریزان است، اما برای معرفی فعالیت اجتماعی‌اش حاضراست مدت‌ها وقت بگذارد. این روزها بیش از 10ساعت درروز کارمی کند تا کارزاری که او برپا کرده، به سرانجام برسد.
علی عبدی، دانشجوی دوره دکترای دانشگاه یل دررشته انسان‌شناسی است. قبل ازآن، دوره کارشناسی ارشد را درمجارستان دررشته مطالعات جنسیتی گذرانده ودرایران هم دردانشگاه صنعتی شریف درس خوانده است.
کنشگران مدنی اورا به عنوان جوانی می‌شناسند که از فمنیسم حمایت می‌کند و برای راه انداختن حرکت‌‌های جمعی که حداقل با یک نفر شروع می‌شوند، سر پرشوری دارد.
نزدیک به یکسال و نیم پیش، علی عبدی که آن زمان هنوزدرمجارستان دانشجو بود، تنها جلوی سفارت ایران رفت تا اعتراضش را به اعتصاب غذای زندانیان سیاسی درایران نشان دهد: «ساعت 10و ربع می‌رسم جلوی سفارت. 7مقوای آ-چهار را که رویشان با ماژیک مشکی و به انگلیسی نوشته‌ام «بوداپست، اعتصاب غذا درهمبستگی با زندانیان سیاسی ایران، دوم آگوست، 10صبح تا 9شب» روی زمین می‌چسبانم. 2 پوستر رنگی را که دیشب ب. برایم فرستاده است، بین مقواها قرار می‌دهم. حالا نشسته‌ام روی نیمکتی که درست جلوی سفارت قرار دارد. مقاله‌هایی را که چاپ کرده ام تا درساعت 11 بخوانم، ازکیفم بیرون می‌آورم. پشت سرم 2 تا بنز مشکی با شماره سیاسی است. سایه چند درخت روی نیمکت افتاده. فاصله‌ام با دراصلی سفارت تنها 5 متر است.»
علی عبدی به عنوان یک کنشگر جوان، معمولا ازفراخوان‌هایی که برای حمایت از فعالیت‌های مدنی مانند آزادی زندانیان سیاسی، حمایت از حقوق زنان و آزادی‌های اجتماعی اعلام می‌شود حمایت می‌کند. وبلاگی با عنوان «گاه‌نوشت‌های علی» دارد، فضایی برای انتشار نامه‌‌های فراخوان یا نقد و نظری بر فعالیت‌های کنشگران اجتماعی ایران.
نمونه دیگری ازفعالیت‌‌هایی که اودرآن مشارکت داشته وازایده‌ای ساده وانسانی شکل گرفته، فراخوانی است که درآستانه نوروز 90، ازسوی شبکه وبلاگ‌نویسان سبزمنتشر شد. این گروه، نشانی منزل گروهی ازشهدای جنبش را منتشر کردند وخوانندگان را دعوت کردند تا نوروز را با ارسال یک کارت تبریک، پیامی محبت‌آمیز ویا شاخه گلی، به بازماندگان شهدای جنبش سبزایران تبریک گفته واین گونه با آنان همدردی کنند.
مشخص نیست که تا چه میزان ازاین طرح وطرح‌های مشابه استقبال شده وچه تعدادی آن را اجرا کرده‌اند، اما آنچه مهم است تاثیری است که ازاین فراخوان‌ها برجا می‌ماند وروح امید را در دل دیگران زنده نگه می‌دارد.
خانواده‌ام را آزاد کنید!
اما فعالیت‌های علی عبدی به عنوان یکی ازاعضای کمپین «خانواده بزرگ زندانیان سیاسی»، درمیان کنشگران جامعه مجازی بسیارشناخته شده است. این کمپین، با توجه به فشارزیادی که در2 سال گذشته برخانوادههای زندانیان سیاسی درایران وجود داشته، شکل گرفته است. درشرایطی که خانواده زندانیان سیاسی ازمصاحبه با رسانهها منع و تهدید شده بودند که اگردرمورد عزیزانشان صحبت کنند، با آن‌ها برخورد خواهد شد، کمپین خانواده بزرگ زندانیان سیاسی ازهمه کنشگران و مردم ایران خواست با پیوستن به این کمپین با شعار«خانواده‌ام را آزاد کنید»، به شکل نمادین و به عنوان یکی از اعضای خانواده یک زندانی سیاسی، برای آزادی او فعالیت کنند. این اقدامات شامل معرفی زندانی، خبر‌رسانی درمورد وضعیت او وپیگیری شرایط زندگی خانواده فرد زندانی است. به این ترتیب، با فراخوان ساده‌ای که ازاین کمپین درفضای مجازی منتشر شد، خیلی زود تعداد زیادی از شخصیت‌ها و شهروندان، به عنوان خواهر یا برادریک زندانی سیاسی شروع به کار کردند؛ تلاشی که گاهی خیلی ساده و تنها درحد ارسال یک پیام محبت‌آمیز بود، اما توانست توجه عده زیادی را به مساله زندانیان سیاسی جلب کند. اوهم چنین کوشش کرد تا با مصاحبه و اطلاع‌رسانی، اخباراین کمپین را به گوش مخاطبان بیشتری و فراتر ازجامعه مدنی ایران برساند.
دغدغه‌ای به وسعت ایران
دغدغه زندانیان سیاسی برای این کنشگر جوان جامعه مدنی، دغدغه‌ای همیشگی است. شاید به همین دلیل است که با شروع اعتراض‌های وال‌استریت، باردیگرعلی عبدی تلاش کرد با استفاده ازجنبش وال استریت، توجه‌ها را به سمت جنبش مردم ما و زندانیان سیاسی درایران برگرداند. درشرایطی که جامعه جهانی وهم معترضان وال استریت تحت تاثیرخیزش مردم درکشورهای عربی بودند، عبدی کوشید از این فرصت به سود جنبش مردم ایران استفاده کند. با این هدف، او کمپین99 را به راه انداخت تا نام زندانیان سیاسی ایران را باردیگرمطرح کند. اومعتقد است که رنج‌های انسانی زبان مشترک آدم‌ها هستند ومهم‌ترین امکان ارتباط را میان انسان‌هایی که درقاره‌های مختلف زندگی می‌کنند، فراهم می‌کند.
تاکنون، باراصلی فعالیت‌های این کمپین بردوش خود عبدی بوده واین کنشگر مدنی، بیشترین تلاش را برای گفت‌وگو با معترضان، تهیه روایت هایی از زندانیان سیاسی ایران وانتشارآن دررسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی انجام داده است. درعین حال، اوکوشیده است تا با کنشگران ایرانی درکشورهای دیگرهم تماس بگیرد تا ضمن انجام بخشی ازاین برنامه درآن کشورها، فرصت مشارکت را برای دیگران نیز فراهم کند. کسانی که بیشترشان مثل خود او، جوان وعلاقه‌مند به کنشگری اجتماعی‌اند.
آنچه که حاصل این فعالیت شبانه‌روزی است، اکنون درقالب گزارش‌های روزانه در سایت کمپین99 و صفحه اش در فیس بوک منتشر می‌شود و نتایج آن قراراست درآینده، به صورت نمایشگاهی ازپوسترهای تهیه شده توسط معترضان وال‌استریت وهم با تهیه فیلم مستندی برمبنای گفته‌‌های آنان ارائه شود.
چیزی که درشخصیت علی عبدی به عنوان یک کنشگر جوان جلب توجه می‌کند، تکیه اوبرتوان فردی و انرژی جوانی است که وقتی با روحیه مشارکت‌جویانه وعلاقه به جذب نیروهای فعال جمع می‌شود، می‌تواند به عنوان الگویی برای کنشگری جوانان در خارج از ایران مطرح شود.علی عبدی، می‌کوشد حرکت را از خود آغاز کند وآن‌گاه با معرفی اش به دیگران، زمینه‌ای فراهم کند تا دغدغه‌های فردی او به دغدغه‌های جمعی بدل شوند.
برای آگاهی بیشتر دراین زمینه از سایت کمپین 99 دیدن کنید:
