عرصه سوم: ویدیویی که ملاحظه می کنید شامل مجموعه تکنیکهایی در خصوص فعالیت در شبکه های اجتماعی آن لاین و تاسیس کمپینهای مجازی است که می تواند مورد استفاده کلیه فعالان مدنی قرار گیرد. در ویدیوی ” پیام رسانی در شبکه های اجتماعی و کارزارهای آن لاین” از نقطه نظرات ین برولک مشاور ارتباطات آن لاین بهره مند می شوید.
وی در این ویدئو به موضوع فعال دیجیتالی می پردازد و ویژگیهای یک فعال دیجیتالی را مورد بررسی قرار می دهد. وی همچنین در این ویدئو به تکنیکهای فعالیت برای جمع آوری امضا در فضای آن لاین در قالب کمپین سازی اشاره می کند. در اینجا می توانید متن پیاده شده ویدئو را نیز بخوانید.
تا جایی که کارزارگرها (فعالان مدنی) می دانند، تغییرات چشمگیری در ده سال اخیر اتفاق افتاده.
یک انفجار در ابزارهای اینترنتی آنلاین بوجود آمده که یک انقلاب دیجیتالی رو به ثمر رسونده.
ممکنه فکر کنید که همین طوری هم به اندازه کافی فعال مدنی وجود داره، و یک صدا چه کار بیشتری می تونه برای تغییر مدنی ای که شما امید دارید موثر باشه انجام بده.
خب،می تونم این رو بهتون بگم که آمار نشون می ده که مردم تقریبا بیست در صد زمانشون رو در شبکه‌های اجتماعی آن لاین می‌گذرونن
پس الگوهایی که مردم چطور به اطلاعات دسترسی پیدا می کنند، و اطلاعات رو مصرف می‌کنند و تحریک می‌شن که کاری در اون مورد انجام بدن تغییر کرده
برای مثال روزنامه‌نگارها. معمولا اول که یک خبری منشر می‌شه، کاری که می‌کنن اینه که شبکه‌های خبری رو چک می‌کنند.
اما جستجوی مطلب در گوگل و پیدا کردن لیستی از سازمان‌ها و افرادی که باهاشون تماس می‌گیرن هم هست.
حالا اگر بتونید مطلب خوب تولید کنید، احتمالش زیاده که در لیست افرادی باشید که می‌تونن نظری درباره ایران ، یا کشوری که از اون‌جا فعال هست بدن.
تغییرات در راه هایی که ما اطلاعات رو مصرف می‌کنیم هم وجود داشته.
انواع رسانه‌های اینترنتی مثل بلاگ‌ها، توئیتر و فیس بوک بسیار سریع تر هستند.
اون‌ها همچنین بدنبال تعهدات بزرگ تری هم در مورد افرادی که شما باهاشون ارتباط دارید هستند.
هر کس می‌تونه یک نظر (کامنت) بده، و این شروع یک مکالمه‌است،
که البته چیز خوبیه وقتی در مورد روندهای دموکراتیک و شکل‌گیری ایده‌ها صحبت می‌شه.
در عین حال، گستره بزرگی از مخاطبین وجود داره که شما می‌تونید بهشون دسترسی داشته باشید.
رسانه آزاد
با این که شرکت‌های بزرگی بر فضای اون کنترل دارن شما می‌تونید پیغامتون رو به “سازمان‌های غیردولتی” و شبکه‌های قانونی برسونید.
جایی که بلاگ‌ها همیشه بدنبال مطلب برای همکاری می‌گردند، که شما می‌تونید صداتون رو از اون‌جا به گوش افراد برسونید.
برمی‌گردیم به صحبت کردن با خبرنگارها.
می‌دونیم که در پنج سال اخیر، اتاق‌های خبر منقبض شدن، مخصوصا در این زمینه، وقتی راجع به سیاست خارجه صحبت می‌کنیم.
مثلا گزارش‌های مربوط به سیاست خارجی تقلیل پیدا کردن و شصت درصدشون گزارش دادن، پس گزارشگرهای کمتری دارن که روی این موضوع کار می‌کنن.
خبرنگارها همچنین جوان‌تر هستن و درک بهتری از تکنولوژی دارند، و اطلاعاتشون رو از منابع مختلفی به دست میارن.
در عین حال که گروه هدف شما هم (اگر دارید کارزار آن لاین راه می‌اندازید) جوان‌تر هستن، با تکنولوژی آشنایی بیشتر دارن،
و اطلاعات رو از همه جور منابع غیر اصلی رسانه‌ای مختلف مصرف می‌کنن،
چون اساسا به اطلاعاتی که از طریق خروجی این جور رسانه‌ها بیرون داده می‌شه اعتماد ندارن.
معنیش اینه که، با چیزهایی مثل بلاگ نویسی، شبکه‌های اجتماعی، فیس بوک، توئیتر، محصولات ویدئویی یوتیوبی،
ما دسترسی مستقیم به این گروه داریم و می‌تونیم اطلاعات رو در اختیارشون قرار بدیم.
و اون‌ها رو جذب حرکات سیاسی و اجتماعی‌ای بکنیم که در برنامه‌هامون وجود دارن.
و این قسمت اصلی داستانه، که نقشه‌ای داشته باشی.
خب، یک نقشه‌ی (حمایتی) که برای یک کارزار آفلاین طراحی شده (غیر اینترنتی)، می‌تونه به راحتی به یک مدل آن لاین تبدیل بشه.
اما احتیاج به نقشه‌کشی دقیق داره. راحت ترین راه، مخصوصا اگر دارید از نقطه شروع وارد شدید، اینه که اول از همه نظاره کنید و گوش بدید
به چیزی که دیگران دارن به به صورت آن لاین انجام می‌دن.
دنبال چیزهایی بگردید که برای دیگران مفید بوده و بعد حرکت خودتون رو برنامه‌ریزی کنید، و بعد انجامش بدید.
فعال دیجیتالی بودن به چه معناست؟
اگه راجع به ایران صحبت کنیم، می‌دونیم که بیشتر از 20 میلیون ایرانی آن لاین هستن، این دومین گروه بزرگ در خاورمیانه‌است.
همچنین در آن واحد در اروپا هم به خوبی به اینترنت متصله، و خیلی از کنشگران (فعالان) می‌خوان نظرات رو عوض کنن.
خارج ایران هم همین‌طور، می‌خوان برای اون منظور همدلی بوجود بیارن و اطلاعات رو پخش بکنن.
که ممکنه برای همه مفید باشه، از قانونگذاران تا خبرنگارها و شهروندان دلواپس.
خب، حالا این چطور در یک قالب بزرگتر جا می‌شه؟
بهتره که دست و پامون رو برای پتانسیل صحبت کردن با میلیون‌ها انسان از دست ندیم، چون ممکنه درست باشه
ما می‌دونیم که در واقعیت کارزارها تاثیر خیلی کمتری دارن،
و اگه این حرکات به درستی طراحی شده باشن، در نتیجه می‌تونیم سیاست‌ها رو عوض کنیم.
دانستن این که موفقیت چه شکلی داره.
توصیه شده که اگه هدف کلی شما چیزیه که یک ماموریته، حرکت شما اینه که اون رو به قطعات کوچکتر و قابل اداره‌شدن‌تری خرد کنید.
اگر برای مثال، کار کردن برای آگاهی برای خقوق بشر، نقض حقوق بشر در ایران، ماموریت شماست،
پس برداشتن یک قدم محکم برای رسوندن یک داستان به رسانه‌ها با یک زمینه پهناورتر باید یکی از حرکات شما باشه.
که می‌تونید روش تمرکز کنید و با برنامه‌ریزی براش آماده بشید.
چه جور فعالیتی؟
بنا به این که چه جور کنشی رو طراحی کردید، یا راه‌های مختلفی که می‌تونید از اون طریق انجامش بدین.
(که به مهارت شما بستگی داره، به چیزهای دیگه مثل منابع و اندازه سازمانی که براش کار می‌کنید داره)
شما همچنین باید مراقب امنیت باشید.
به محض این که آن لاین می‌شید، اطلاعاتی که در حال رفت و آمده تقریبا همیشه نسبت به حملات آسیب پذیره.
پس همیشه دقت کنید که فرد بیرونی‌ای رو در معرض خطر قرار ندید.
مقیاس متفاوتی در این مورد وجود داره و وبسایت‌های زیادی درباره بلاگ نویسیِ ناشناس وجود داره.
که معنیش انه که ممکنه که بشه بلاگ نویسی کرد بدون این که تقریبا به فرد حقیقی ای اشاره کرد.
بنابراین نگه داشتن یک حصار بین خودتون و حکومتی که در موردش می‌نویسید وجود داره
اما به مهارت شما هم بستگی داره، برای مثال خیلی از افراد در کنشگریشون منفعل هستن.
معنیش این می‌شه که، اطلاعات رو تلفیق می‌کنن و به دنبال اطلاعات می‌چرخن، و اون اطلاعات رو منتشر می‌کنن.
در حالی که کنش گری فعال‌تر، احتیاج به مهارت‌های بیشتری داره.
برای مثال تدوین ویدئو، برنامه‌نویسی، مدیریت داده، جایی که پایگاه‌های داده‌ای تماس‌های خودتون رو درست می‌کنید.
جایی که مطالب آن لاین تون رو درست می‌کنید، فرم‌های دادخواست درست می‌کنید، یا ویدئوهایی که بیرون می‌دید که جهان ببینه.
پرورش دادن استراتژی پنج قدمی
وقتی راجع به پرورش دادن استراتژی آنلاین صحبت می‌کنیم، به یاد داشتن این که در هر استراتژی موفق پنج قدم وجود داره، مفیده.
اول از همه بهتره مقاصدتون رو تعیین کنید، که باید قطعات کوچک مشخص شده‌ای باشند که بتونید برای رسیدن بهشون تلاش کنید.
دوم، به مخاطبتون فکر کنید، به این فکر کنید که چه کسی در شبکه شما هست که بخواید روش تاثیر بذارید.
آیا این افراد روزنامه‌نگارند؟ آیا شهروندان عموما دلواپس هستند؟ آیا سیاستمدارند؟ شایدم افرادی هستن از سازمان‌های بین‌المللی.
که بستگی به این داره که چطور به سمت نکته سوم می‌رید که دوخت و دوز پیغامتونه.
خب، پیغام باید بسیار واضح باشه. کوتاه. همچنین به ابزاری که استفاده می‌کنید داره که نکته چهارمه.
حالا بستگی به چیزی که می‌خواید به دست بیارید، ابزار مختلفی برای استفاده هست.
برای مثال به اشتراک گذاری تصاویر، ابزارهایی مثل “فلیکر” هستن. و یا فیس بوک.
برای پخش کردن پیغام های کوتاه، توئیتر ابزار عالی‌ایه،
و خیلی از روزنامه‌نگارها ازش به عنوان یک منبع موثق استفاده می‌کنن.
مخصوصا این روزا با کمبود اطلاعات از بستر شهر.
پس رسوندن اطلاعات قابل اعتماد به روزنامه‌نگارها روابط بوجود میاره.
که از این طریق می‌تونید به سمت همکاری با رسانه‌ها برید.
و در آخر، بهتره که یک قالب برای ارزیابی درست کنید.
چرا این مهمه؟ چون خیلی از افراد کلی وقت می‌ذارن که کاری رو انجام بدن که نمی‌دونن آیا تاثیری خواهد گذاشت یا نه.
همچنین کمکتون می‌کنه که، بستگی به عدد افرادی که روشون تاثیر گذاشتید،
که می‌تونه تعداد افرادی باشه که باهاشون حرف زدید، یا عدد بازدیدهایی که رسانه‌ها ازتون داشتن.
بهتون کمک می‌کنه بفهمید چه چیزی به دردتون می‌خوره و چه چیزی نه.
پس چیزایی که به دردتون نمی‌خوره رو حدف می‌کنید و بیشتر روی چیزایی که به درد می‌خوره تمرکز می‌کنید.
اگر دارید یک فرم دادخواهی (نظر سنجی)آنلاین رو طرح می‌کنید و امضا جمع می‌کنید،
تعداد امضاهای جمع شده بهتون می‌گه که چقدر کارتون موثر بوده.
خودتون رو با موسسه‌ها یا کنشگرهای دیگه مقایسه کنید برای بدست آوردن معیاری که بهتون بگه چقدر موفق بودید.
قاعدتا از اولِ اول، کار بسیار کوچکتری انجام می‌دید و افراد کمتری بهش دسترسی پیدا می‌کنند.
اما همین‌طور که پیش می‌رید و صدای آنلاین خودتون رو می‌سازید، در موقعیتی قرار می‌گیرید که روی افراد بیشتری تاثیر می‌ذارید.
این البته به بقیه چیزها هم بستگی داره.
پیغام‌هاتون. چه جور اطلاعاتی دارید پخش می‌کنید؟ آیا شما یک محققید؟ یا یک کنشگر هستید؟
یا شاید فقط یک شهروند دلواپس هستید؟
صدای شما این طور معین می‌شه.
بهترین کنشگرها (فعالان مدنی) که در فضای مجازی کار می‌کنند اونایی هستن که همیشه راستگو هستن.
و نسبت به وابستگی‌هاشون و انگیزه‌هاشون آزادانه برخورد می‌کنند، این که چرا درگیر می‌شن.
این ممکنه حامیان رو برای هدف آب دیده بکنه.
و دونستن این که چه چیزی شما رو با انگیزه می کنه، به اونا انگیزه‌هایی می‌ده که اونا می‌تونن استفاده کنن.
حرف‌های آخر
خب، چطور شروع می‌کنید؟ خیلی‌هاتون در حال حاضر هم در مسیر خوبی برای کنشگری آن لاین قرار دارید و ایده‌هاتون آماده‌است.
برای این کار تعداد زیادی منبع وجود داره که ما در کنار این برنامه معرفی می‌کنیم.
اما اگر براتون تازه‌اسن، توصیه می‌کنم که با سازمانهایی که تجربه زیاد دارند تماس بگیرید.
و درباره مسائل مربوط به ایران کنشگری می‌کنن.
سازمان‌های زیادی هستن که همیشه به شهروند خبرنگاران احتیاج دارن، افرادی که بلاگ می‌نویسن.
افرادی که ویرایش و تالیف می‌کنن. این ممکنه ورود خوبی برای شما به دنیای کنشگری آن لاین باشه.
اما می‌تونین به شبکه‌هایی که در حال حاضر وجود دارند هم ورود کنید.
لزومی نداره که چرخ رو از اول اختراع کنید، حرکت همینطوری هم به خوبی در جریانه.
پس برای شما شروع به تعامل باهاش به معنی شروع کردن مکالمه‌ها با کنشگرهاییه که فعال هستن.
و برای یک تغییر اجتماعی کارزار به راه انداختن}
این ویدئو به سفارش عرصه سوم تهیه شده است و انتشار آن با ذکر منبع آزاد است.